Εξομολόγηση Ανδρέα Μικρούτσικου: «Η σύντροφός μου έφτασε να κάνει όποια δουλειά της πέρναγε, έγινε…»

Μία εκ βαθέων συνέντευξη έδωσε ο Ανδρέας Μικρούτσικος στην εφημερίδα «ΟΝ time», αναφερόμενος στις οικονομικές δυσκολίες που πέρασε αλλά και στο στήριγμά του, τη σύντροφό του.

Ανδρέας Μικρούτσικος: Η εξομολόγηση για τα οικονομικά προβλήματα και τη στήριξη από τη σύντροφό του

Η Ελένη είναι ο φύλακας-άγγελός σου;

Είναι εξαιρετική. Γιατί να πεις ότι το κάνει αυτό και έχει κάποια κέρδη είτε οικονομικά είτε δημοσιότητας, το κάνει χωρίς κανένα κέρδος. Να φανταστείς, κάποια στιγμή αρρώστησα και έφτασα να μην έχω δραχμή τσακιστή. Με βοήθησε ο αδελφός μου και κάποια στιγμή λόγω και της ασθένειάς του -ταξίδια στο εξωτερικό, πολυδάπανες θεραπείες στη Γαλλία- άρχισε να μην έχει τη δυνατότητα να μου δώσει χρήματα. Η Ελένη έφτασε να κάνει όποια δουλειά της πέρναγε. Έγινε βενζινού.

Ερχόταν σπίτι και μύριζε πετρέλαιο και βενζίνη. Την έδιωξαν από εκεί, έγινε καθαρίστρια στο μετρό. Σκίστηκε για να φέρνει ένα μικρό μεροκάματο, ένα μικρό μηνιάτικο, να επιβιώσουμε. Θα μπορούσε να πάει στην οικογένειά της, κι έμενε μαζί μου… πολλές φορές είχαμε κομμένο το ηλεκτρικό, ακόμα και το νερό. Δούλευε σαν σκυλί, την περίμενα να τελειώσει χαράματα, ερχόταν σπίτι και ήταν μαζί μου. Δεν ήμουν σε καμία τηλεόραση και ποτέ δεν βγήκε να πει ότι το κάνει για αυταρέσκεια, και ταυτόχρονα έκανε ό,τι είναι δυνατόν για να υπάρχουν κάποια χρήματα και να μην περάσουμε σε ένα είδος επαιτείας για να επιβιώσουμε.

Διαβάστε επίσης: Εξομολόγηση Δήμητρας Βαμβακούση για την εγκυμοσύνη: «Αναγκαστικά θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσουμε…» (video)

Είναι μια γυναίκα αξιοθαύμαστη. Είναι, μάλιστα, μάνα ενός παιδιού, έχει την κόρη της, τη Μαρία, την οποία ποτέ δεν έβγαλε από το επίκεντρο του ενδιαφέροντος της. Μου συμπαραστάθηκε ουσιαστικά. Βέβαια, επειδή είμαι επίμονος άνθρωπος, μου σακατεύει το κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλά χαλάλι της, την αθωώνω, χαλάλι της που τη γνώρισα.

Ο γιος σου τι κάνει;

Όταν με ρωτάνε για το γιο μου, χαμογελάω. Είναι ένα πολύ γλυκό, πολύ έξυπνο παιδί, και στα δύσκολά μου ήταν συμπαραστάτης. Κάποια στιγμή τον ένιωσα σαν να είναι ο μεγάλος μου αδελφός, που με προστατεύει. Είχε μια υπερπροστατευτικότητα μαζί μου στα όρια της υπερβολής, κι εγώ, παρόλο που μέσα μου ήμουν σε μαύρο χάλι, χαμογελούσα.