Τέμπη: «Δεν έχω ακούσει ένα "Φταίω!" Δεν τους είπαμε ποτέ αντίο. Καρφιά στην καρδιά μου! Προσπαθούσαμε να βγούμε και καίγονταν μπροστά μας» – Κραυγές οργής συγγενών των θυμάτων (Video)

Τραγωδία στα Τέμπη, ένας χρόνος μετά, 57 οικογένειες «περιμένουν» ακόμα τους δικούς τους ανθρώπους να γυρίσουν σπίτι τους. Παράλληλα, σε μία απίστευτη καταγγελία προχώρησε η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του συλλόγου των οικογενειών των θυμάτων των Τεμπών.

Η Μαρία Αναστασοπούλου, σήμερα Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου, στις 24:00, μαζί με τους δημοσιογράφους της «ΑΡΕΝΑΣ», συναντά στο σημείο της τραγωδίας τις οικογένειες των θυμάτων, αλλά και επιζήσαντες από εκείνο το εφιαλτικό ταξίδι.

«Δεν έχω ακούσει ένα “Φταίω!” Δεν τους είπαμε ποτέ αντίο. Καρφιά στην καρδιά μου! Προσπαθούσαμε να βγούμε και καίγονταν μπροστά μας»

Στην «ΑΡΕΝΑ», φιλοξενούνται συγκλονιστικές αφηγήσεις για τις πρώτες ώρες της τραγωδίας, μαρτυρίες που, πραγματικά, σοκάρουν. Οι συγγενείς των θυμάτων διατυπώνουν τα ερωτήματά τους για τη νύχτα της τραγωδίας. Παράλληλα, εκφράζουν την οργή τους για την καθυστέρηση στις έρευνες και την απόδοση ευθυνών σε όλα τα πρόσωπα, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, όπως οι ίδιοι ζητούν επιτακτικά.

Στο οδοιπορικό της «ΑΡΕΝΑΣ», η Μαρία Αναστασοπούλου πηγαίνει στο επίμαχο σταθμαρχείο και στο «κλειδί», που ποτέ δεν γύρισε ο σταθμάρχης. Ταυτόχρονα, καταγράφει τι άλλαξε από τότε μέχρι τώρα, τι διορθώθηκε, αλλά και ποιες είναι οι ελλείψεις που, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ένα χρόνο μετά την τραγωδία.

Συγγενείς θυμάτων, πολιτικοί και δημοσιογράφοι έρχονται στο στούντιο της «ΑΡΕΝΑΣ» σε μία εκπομπή που θα συζητηθεί.

«Ραγίζει» καρδιές η Μαρία Καρυστιανού: «Το σημείο της τραγωδίας είναι πιο σημαντικό από το μνήμα της κόρης μου – Εκεί τελείωσε ο κόσμος μου»

«Το σημείο της τραγωδίας είναι πιο σημαντικό από το μνήμα της κόρης μου στο κοιμητήριο. Εκεί τελείωσε ο κόσμος μου» ανέφερε, μεταξύ άλλων, η Μαρία Καρυστιανού σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Reader.

Η Μαρία Καρυστιανού, που έχασε την 20χρονη κόρη της, Μάρθη Ψαροπούλου, είναι πρόεδρος του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων και ηγείται της προσπάθειας, που στόχο έχει να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Παράλληλα, δείτε την τρομερή απρέπεια που ειπώθηκε εις βάρος της.

Βρεθήκατε στη Βουλή και συγκλονίσατε την κοινή γνώμη με τον λόγο και τη στάση σας. Άραγε σας κοίταξε κάποιος από τους βουλευτές στα μάτια; Σας είπαν κάτι;

Όλες οι ερωτήσεις καθώς και η συζήτηση έγινε μόνο με τους βουλευτές της αντιπολίτευσης. Προφανώς, αυτά που είπα ήταν γνωστά ή δικαιολογημένα για τους βουλευτές της πλειοψηφίας. Αναμενόμενη αντίδραση… Ναι, είχα οπτική επαφή με τους περισσότερους, παρόλο που αντανακλαστικά κοιτούσα προς τη μεριά την αντιπολίτευσης. Υπήρχε περισσότερη θέρμη προς τα εκεί… Μου έδινε κουράγιο.

Θα αποδοθούν τελικά ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα; Ποια είναι η εκτίμησή σας;

Νομίζω πως τελικά, ναι. Είναι τόσο μεγάλες οι παραβάσεις και οι παραλήψεις που θα αναγκαστούν να πράξουν τα δέοντα. Εξάλλου, ακόμα και το πόρισμα Γεραπετρίτη, αναφέρει, σε 1-2 σειρές βέβαια, ότι υπήρχαν υπουργικές ευθύνες. Τίποτα δεν λειτουργούσε καλά. Απολύτως τίποτα. Ούτε στο λειτουργικό – μηχανικό κομμάτι, ούτε σε ό,τι αφορούσε το ανθρώπινο δυναμικό. Η απόλυτη εγκατάλειψη.

Από την πρώτη στιγμή, μέχρι και σήμερα, βλέπουμε μια προσπάθεια επίρριψης ευθυνών αποκλειστικά στον σταθμάρχη. Πώς σχολιάζετε αυτό το γεγονός;

Αυθόρμητη, αντανακλαστική κίνηση όσων γνωρίζουν ότι είναι ένοχοι. Ασχολίαστο και απαράδεκτο για εμάς. Οι βαρύγδουπες δηλώσεις άγνοιας και δήθεν θλίψης για ότι συνέβη, δεν συγκινούν πλέον κανένα. Ίσως, μόνο τους ίδιους. Οι ευθύνες θα αποδοθούν σε όλους όσοι εγκλημάτησαν και μας παραπλανούσαν τόσα χρόνια.

Το Πόρισμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων για το έγκλημα στα Τέμπη ήταν καταπέλτης. Τι πρέπει να συμβεί στην Ελλάδα για να αντιμετωπιστεί ανάλογα η υπόθεση;

Συμφωνώ απόλυτα με τη λέξη που χρησιμοποιήσατε. Καταπέλτης! Πραγματικά, δεν ξέρω αν λειτουργούσε κάτι σωστά. Ακόμα και τα χειροκίνητα συστήματα είτε είχαν καεί είτε υπολειτουργούσαν. Χαώδης κατάσταση. Αν η ανακριτική διαδικασία γινόταν όπως έπρεπε, θα είχε καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα μέσα σε λίγο καιρό. Εξάλλου, το πρώτο πόρισμα Γεραπετρίτη επιβεβαιώνει ότι δεν λειτουργούσε τίποτα. Επίτηδες, όμως αγνοείται από ανακριτές και εισαγγελείς. Τους υπεύθυνους της τραγωδίας τους γνωρίζουν πλέον όλοι. Έχουν ονοματεπώνυμο και τους αναφέρουμε στη μήνυσή μας που κατατέθηκε στην Βουλή, τον Μάιο. Αναμένουμε τις κατηγορίες για κακουργήματα με δόλο, προς τους υπευθύνους.

Είδαμε ότι ο πολιτικός υπεύθυνος για την τραγωδία, όπως ο ίδιος χαρακτήρισε τον εαυτό του, παραιτήθηκε και στη συνέχεια έθεσε και πάλι υποψηφιότητα στις εθνικές εκλογές. Τελικά, στην Ελλάδα, τι σημαίνει ευθύνη;

Ευθύνη σημαίνει ευθύνη όπως την αντιλαμβάνεστε εσείς και όλοι μας. Βαριά λέξη, χρειάζεται ήθος για να την υποστηρίξεις… Ευκολότερο να την αποφύγεις. Όπως ακριβώς κάνουν οι πολιτικοί και μάλιστα με τη βούλα του νόμου. Είναι αδιανόητο πως έχει περάσει στην ελληνική πραγματικότητα πως οι πολιτικοί μαζί με την εκλογή τους αυτόματα δικαιούνται και το ακαταδίωκτο για οτιδήποτε μεμπτό ή παράνομο ακόμα και εγκληματικό, όχι μόνο από τον κόσμο, αλλά από τη Δικαιοσύνη. Ατιμωρησία δηλαδή. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Αν η Δικαιοσύνη ήταν ανεξάρτητη από την Κυβέρνηση, ελάχιστα πράγματα θα περνούσαν στο απυρόβλητο. Και θα είχε προβλεφθεί το έγκλημα των Τεμπών, διότι είχαν επιδοθεί σχετικά εξώδικα για την ακαταλληλότητα λειτουργίας του συρμού στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου, τα οποία όμως «αναγκάστηκαν» να αγνοήσουν. Τακτική απαράδεκτη και αδικαιολόγητη που σε καμία περίπτωση δεν τους απαλλάσσει των ευθυνών τους.

Γίνεται να καταλαγιάσει η οργή που αισθάνεται η πλειοψηφία του κόσμου και φυσικά οι οικογένειες των θυμάτων;

Σε καμία περίπτωση. Είναι ανήθικη ακόμα και η σκέψη για κάτι τέτοιο. Όλοι χρησιμοποιούσαν το τρένο. Έτυχε να σκοτωθούν 57 επιβάτες του συγκεκριμένου δρομολογίου. Το έγκλημα όμως της έκθεσης σε κίνδυνο απώλειας ζωής ήταν διαχρονικό και συνεχές. Ήταν έγκλημα κατά του συνόλου! Κατά της κοινωνίας!

Ζήσατε και ζείτε τον απόλυτο εφιάλτη. Υπάρχει ψυχολογική στήριξη από την πολιτεία;

Ψυχολογική υποστήριξη; Εδώ βιώνουμε το αδιανόητο: Να φωνάζουμε για απροκάλυπτη συγκάλυψη. Υπάρχει χειρότερη ψυχολογική πίεση από το να βλέπεις να κυκλοφορούν οι δολοφόνοι του παιδιού σου ελεύθεροι και την δικαιοσύνη να κωφεύει και να εθελοτυφλεί; Να αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για την δικαίωση του άδικου θανάτου του; Δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε τον θάνατό τους, υπάρχει περίπτωση να αφήσουμε το έγκλημα χωρίς τιμωρία; Αν είναι δυνατόν!

Έχετε απαντήσει με θαυμαστή αξιοπρέπεια σε ατυχέστατες, αν όχι χυδαίες τοποθετήσεις, ακόμα και υψηλά ιστάμενων προσώπων. Πώς το καταφέρνετε αυτό;

Οι σκέψεις, τα λεγόμενα και οι πράξεις και του καθενός, τον χαρακτηρίζουν. Χαρακτηρίζουν την ψυχή μας, το ποιον μας. Δεν μπορούν όλοι να είναι απατεώνες. Δεν μπορούν όλοι να είναι εγκληματίες. Όπως αντίστοιχα δεν μπορούν όλοι να έχουν ηθική και αξιοπρέπεια. Ο καθένας μας, αντιδρά με βάση αυτό που έχει η ψυχή του. Ακόμα και όταν οι «μάσκες» κάποτε πέφτουν, η ψυχή αποκαλύπτεται. Αυτή δεν ψεύδεται ποτέ.

Έχετε επισκεφθεί το σημείο της τραγωδίας;

Πολλές φορές. Για εμένα είναι πιο σημαντικό σημείο από το μνήμα της στα κοιμητήρια. Είναι εκεί που ίσως είπε το τελευταίο αστείο, που έκανε την τελευταία σκέψη, που είχε την τελευταία εικόνα ζωής, που πήρε την τελευταία ανάσα… Εκεί… Εκεί που τελείωσε ο κόσμος μου.

Πώς μπορεί ο απλός πολίτης να σταθεί αρωγός στην προσπάθειά σας για την «δικαίωση» των θυμάτων; Τι μπορεί να κάνει δηλαδή ο απλός κόσμος για να σας βοηθήσει ουσιαστικά;

Θέλουμε να ενωθούν μαζί μας στον Σύλλογο. Να μας δώσουν φωνή στην Ελλάδα, στις Βρυξέλλες, να μας ακούσει όλος ο πλανήτης. Όσες πιο πολλές εγγραφές, τόσο μεγαλύτερη δύναμη. Στο site σε λίγες ημέρες θα μπορεί να γίνει εγγραφή. Είναι το www.tempi2023.gr. Αυτό ήταν ένα έγκλημα προς την κοινωνία. Η δικαίωση θα είναι για όλους.