Περήφανη μαμά η Κατερίνα Καραβάτου: Η πρωτοφανής κίνηση του Αρίωνα Κατσούλη – «Έτσι με βλέπει…» (photo)

Η αδυναμία της Κατερίνας Καραβάτου στα παιδιά της, Αέλια και Αρίωνα, είναι αδιαμφισβήτητη αφού η παρουσιάστρια όλα αυτά τα χρόνια είναι στο πλευρό τους ανεξάρτητα από ό,τι και αν συμβαίνει στην προσωπική ή στην επαγγελματική της ζωή.

Πολύ συχνά η ίδια κάνει αναρτήσεις στον προσωπικό της λογαριασμό στα social media είτε με τα ίδια τα παιδιά της, είτε με τις δραστηριότητες που κατά καιρούς κάνουν. Την Τετάρτη 21/1 η παρουσιάστρια δημοσίευσε μια νέα ζωγραφιά του μικρού Αρίωνα.

Πιο συγκεκριμένα, η Κατερίνα Καραβάτου θέλησε να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς της φίλους όχι μόνο τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του παιδιού της, αλλά και πως βλέπει τη μαμά του αποτυπώνοντας την στο χαρτί.

Δείτε επίσης: Ξεστόμισε το παράπονό του 3 χρόνια μετά το διαζύγιο ο Κρατερός Κατσούλης: «Την Κατερίνα Καραβάτου την έβλεπα πιο πολύ στην δουλειά, παρά στην καθημερινή μας ζωή»

Η ιδιαίτερη ζωγραφιά του γιου της Κατερίνας Καραβάτου: «Εγώ όπως με βλέπει ο Αρίωνας…», έγραψε η Κατερίνα Καραβάτου.

«Είμαι ένα παιδί μόνο του! Ευτυχώς έχω τα παιδιά μου…»

«Ήταν πάρα πολύ δύσκολο αυτό. Εμένα μου πήρε 2 χρόνια και 3 μήνες για να επιστρέψω στο σπίτι των γονιών μου και να μαζέψω τα πράγματά τους. Ήταν ένας πολύ μεγάλος μου εφιάλτης αυτός. Στην αρχή απέφευγα να ανεβαίνω στη Θεσσαλονίκη, μετά όταν ανέβαινα ξεχνούσα πάντα τα κλειδιά μου, για να μη μπορώ να μπω μέσα στο σπίτι. Τώρα το πήρα απόφαση γιατί δεν είχα πια άλλο περιθώριο.

Πέρασα 4 μέρες πολύ δύσκολες, αλλά και πολύ όμορφες συνάμα, γιατί βρήκα πράγματα των γονιών μου που δεν ήξερα ότι τα είχαν κρατήσει. Βρήκα ένα αρχείο της μητέρας μου, γράμματα του παππού μου από το 1942. Ευτυχώς είχα ανθρώπους γύρω μου, φίλους μου, αλλιώς δεν θα τα είχα βγάλει πέρα», είπε αρχικά.

«Εγώ τους έχω πάρα πολύ μέσα μου. Τους αισθάνομαι πάρα πολύ δίπλα μου, συνέχεια. Κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι καλό, τους επικαλούμαι τον Χριστό και την Παναγία κι αυτούς, τους λέω ευχαριστώ, γιατί νομίζω ότι αυτοί μου το δίνουν.

Εγώ τώρα είμαι ένα παιδί μόνο του, οπότε τους έχω ανάγκη να είναι δίπλα μου με αυτόν τον τρόπο. Πιστεύω ότι αν είχα αδέλφια, θα ήταν πιο εύκολο, θα είχα έναν άνθρωπο εξ αίματος και θα ήταν αλλιώς. Ευτυχώς έχω τα παιδιά μου που είναι για μένα πολύ βασικό στήριγμα.»