Καθηλώνει ο Σταύρος Μαυρίδης για το θαύμα που βίωσε – «Είδα την Αγία Φωτεινή μπροστά μου και μου είπε όλα θα πάνε καλά»
O Σταύρος Μαυρίδης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου αυτή την εβδομάδα. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στον εθισμό του στο αλκοόλ και την βοήθεια που έλαβε από ένα θαύμα. Με την ευκαιρία, δείτε την ανατριχιαστική εξομολόγηση της Μαρίας Μενούνος για το θαύμα που βίωσε.
Τι ήταν αυτό που τότε σας έκανε να βρείτε καταφύγιο στο αλκοόλ;
Μου άρεσε το αλκοόλ και έχασα τον έλεγχο. Τρεις είναι οι μέγιστοι κίνδυνοι στη ζωή μας. Το αλκοόλ, ο τζόγος και τα ναρκωτικά. Ήταν και λίγο κληρονομικός, λόγω DNA, ο εθισμός μου στο αλκοόλ.
Πως ξεφύγατε από το αλκοόλ;
Με τη δύναμη του Θεού κυριολεκτικά. Τώρα πια δεν πίνω ούτε σταγόνα. Το αλκοόλ δεν ελέγχεται και όποιος το λέει, είναι ψεύτης. Έχω μια πολύ καλή και σπουδαία ψυχίατρο και τον πνευματικό μου, τον πατέρα Χρήστο από τον Φοίνικα Σαλαμίνας και μου δίνουν δύναμη.
Πιστεύετε πολύ στον Θεό;
Ο Θεός με έσωσε από όλες τις δυσκολίες. Πρόσφατα είδα την Αγία Φωτεινή μπροστά μου και μου είπε ότι όλα θα πάνε καλά. Μου έδωσε δύναμη γι’ αυτό και ξαναμπαίνω πολύ δυναμικά στον χώρο.
Φτάσατε ποτέ κοντά στον θάνατο;
Όλοι φτάνουν κάποια στιγμή. Εγώ λοιπόν έβλεπα ότι με πλησιάζει.
Μέγα θαύμα: «Ήρθε η Παναγία και έδωσε αυτό το σταφύλι και τον άρτο, είχε ιδιαίτερη γεύση και άρωμα που δεν είχα ξανασυναντήσει»
Καθηλωτική είναι η μαρτυρία του γέροντα Χριστόδουλου, ηγούμενου της Ι. Μονής Κουτλουμουσίου στο βιβλιαράκι «Η παρουσία του Μοναχισμού στον σύγχρονο κόσμο», για ένα θαύμα της Παναγίας.
«Ο γέροντας συνήθιζε να έρχεται στις αγρυπνίες της Μονής μας, όπου καθόταν στο στασίδι απέναντι από την εφέστιο εικόνα μας, τη Φοβερά Προστασία.
Οι αδελφοί επίσης τον επισκέπτονταν συχνά, καθώς βέβαια και πλήθος προσκυνητών, που φιλοξενούνταν στη Μονή μας. Όμως κάποια περίοδο -ήταν η χρονιά που είχε τα πρώτα συμπτώματα του καρκίνου– πέρασαν σαράντα ημέρες χωρίς να φανεί, χωρίς να ανοίγει την πόρτα της καλύβης, χωρίς να δώσει κανένα σημείο ζωής, γεγονός που μας δημιούργησε ανησυχία.
Κάποια μέρα αποφάσισα και κατέβηκα μόνος μου στο καλύβι του. Κτύπησα την πόρτα, αλλά επειδή δεν έλαβα απάντηση, κατάφερα και την παραβίασα. Παρότι ήμουν ανήσυχος, από τη στιγμή της εισόδου μου παραδόξως με κατέλαβε μια απροσδιόριστη και ανεξήγητη ηρεμία.
Δείτε επίσης: «Σεισμός» από τον Άγιο Παΐσιο: «Αν εφαρμόσεις αυτά, τότε θα έλθει η Χάρις του Χριστού»
Μόλις έφθασα στο μικρό του δωμάτιο, τον είδα να κάθεται σε μαξιλάρι κατάχαμα, με τα χέρια ακουμπισμένα πάνω στο σοφρά. Στο πρόσωπό του είχε εμφανή σημεία εξαντλήσεως. Μπροστά του βρισκόταν ένα τσαμπί σταφύλι κι ένα αρτίδιο. Πρόσεξα ότι ο χώρος ανέδιδε μιαν άρρητη και πρωτόγνωρη ευωδία, και ότι υπήρχε διάχυτη γαλήνη.
Πήρα πρώτος τον λόγο, και του ζήτησα συγνώμη και του εξήγησα πόσο είχαμε ανησυχήσει. Εκείνος με ηρεμία και απλότητα, με φωνή που μόλις έβγαινε από τα πνευμόνια του, είπε:
–Έκανα όλες αυτές τις μέρες νηστεία και προσευχή για τον κόσμο, και για τα επερχόμενα δεινά… Εξαντλήθηκα… Η Παναγία ήρθε και μου έδωσε αυτό το σταφύλι και τον άρτο… Δοκίμασε!
Πήρα λίγο σταφύλι. Είχε το χρώμα του ροδίτη, με μια ιδιαίτερη γεύση και άρωμα που δεν είχα ξανασυναντήσει.
-Πώς ήταν γέροντα η Παναγία; τον ρώτησα.
Τότε υποβασταζόμενος σηκώθηκε με δυσκολία, και μου έφερε μια μικρή εικόνα σε κορνίζα. Ήταν η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα.
-Πάντοτε παρουσιάζεται σαν την Ιεροσολυμίτισσα μου είπε. Μιλήσαμε λίγο ακόμη και τον άφησα στην ησυχία του, γιατί έκρινα πως σε τέτοιες στιγμές δεν πρέπει να είναι κανείς αδιάκριτος».
Πηγή