«Χαίρομαι που είσαι καλά, εγώ πάλι δεν είμαι»: Η εξομολόγηση της Αλίκης Βουγιουκλάκη και το τραγικό τέλος λίγο μετά
Με αγάπη θυμήθηκε ο Βασίλης Ζούλιας την Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία γεννήθηκε σαν χθες (20/7) και αν ζούσε θα έκλεινε τα 90 της χρόνια.
Ο γνωστός σχεδιαστής μόδας, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τη μεγάλη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου και είχε βοηθήσει στα κοστούμια για την ταινία «Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά», έκανε μία αναδρομή σε στιγμές που έζησε μαζί της και θυμήθηκε μία στιχομυθία τους.
Η ανάρτηση του Βασίλη Ζούλια για την Αλίκη Βουγιουκλάκη
«Σαν σήμερα έφυγε το Αλικάκι μας… Ήταν καλοκαίρι του 1987 όταν πήρα δρόμο για την Στησιχόρου… Μου άνοιξε η Νότα… Στο χωλ ήταν το πορτραίτο από την Μανταλένα… Εγώ αναστατωμένος… Θα βοηθούσα στα κοστούμια του “Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά” -40 καράτια- και σε λίγο θα συναντούσα την Αλίκη!
Μου λέει η Νότα: “Η κυρία Βουγιουκλάκη θα σας δει στην κρεβατοκάμαρα”. Ήταν σχεδόν 1 και μόλις είχε ξυπνήσει… Μπαίνω διστακτικά και ψαρωμένος, αλλά και με την αυτοπεποίθηση του πολύ καλού στυλίστα που ήμουν τότε… Η Αλίκη με σομόν robe de chambre και ασορτί κομπινεζόν μου γνέφει χτυπώντας το κρεβάτι: “Έλα εδώ που είναι πιο άνετα”…
Στο κρεβάτι με την Αλίκη για φαντάσου… Εννοείται και το κρεβάτι σομόν και τα σεντόνια… Δεν ξέρω, εμένα όλα σομόν μου φαίνονταν τότε… Φεύγοντας, σχεδόν στην πόρτα, μου λέει: “Είναι μεσημέρι, μήπως πεινάς; Είσαι και τόσο αδύνατο βρε παιδάκι μου δεν τρως; Θέλεις πατάτες τηγανητές με αυγά; Έλα, έλα, μην ντρέπεσαι, σε δυο λεπτά θα ‘ναι έτοιμα”. Μπαίνω στην κουζίνα, κάθομαι μαγνητισμένος και παρακολουθούσα την Αλίκη να μου καθαρίζει πατάτες… Αξέχαστο πρωινό… One of a kind…
Τελευταία φορά την είδα λίγο πριν φύγει σε ρεβεγιόν της Αγάπης Πολίτη. Της φίλησα τα χέρια και μου λέει: “Χαίρομαι Βασιλάκη μου που είσαι καλά” -μόλις είχα κόψει τα ναρκωτικά- “εγώ πάλι δεν είμαι”. Σε λίγους μήνες έφυγε… Από την καρδιά μου ποτέ!», έγραψε στην ανάρτησή του ο Βασίλης Ζούλιας.
View this post on Instagram
Πηγή