Η Ιαπωνία δείχνει τον δρόμο στον υπερτουρισμό και τις τιμές: «Δεν χρεώνουμε τους ξένους περισσότερο, αλλά τους… ντόπιους λιγότερο»


Η Ιαπωνία δείχνει τον δρόμο στον υπερτουρισμό και τις τιμές: «Δεν χρεώνουμε τους ξένους περισσότερο, αλλά τους… ντόπιους λιγότερο»


Διαφ.


Η Ιαπωνία ποτέ δεν υπήρξε υπερβολικά ακριβός προορισμός για τους ταξιδιώτες της. Ωστόσο, ο υπερτουρισμός, ιδιαίτερα μετά το άνοιγμα των συνόρων λόγω COVID, καθώς και η πτώση της αξίας του γιεν, φαίνεται να αλλάζουν τη κατάσταση. Αυτό έχει οδηγήσει πολλούς καταστηματάρχες να εξετάσουν τα οφέλη της διαφορικής τιμολόγησης για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.

«Οι άνθρωποι λένε πως πρόκειται για διάκριση, αλλά πραγματικά μάς είναι δύσκολο να εξυπηρετήσουμε τους ξένους, είναι πέρα από τις δυνατότητές μας», δήλωσε ο Σόγκο Γιονεμίτσου, που διατηρεί εστιατόριο με θαλασσινά στη Σιμππούγια, μία από τις τουριστικές και εμπορικές περιοχές του Τόκιο.

Ο ίδιος υποστηρίζει επιτακτικά ότι δεν επιβαρύνει τους τουρίστες με επιπλέον χρεώσεις, αλλά προσφέρει μια έκπτωση 1.000 γιεν (6,5 δολάρια) στους ντόπιους.

«Χρειαζόμαστε το σύστημα αυτό τιμολόγησης για λόγους κόστους», λέει ο Γιονεμίτσου.

Η Ιαπωνία δείχνει τον δρόμο στον υπερτουρισμό και τις τιμές: «Δεν χρεώνουμε τους ξένους περισσότερο, αλλά τους… ντόπιους λιγότερο»
Φωτογραφία shutterstock.com

Όπως αναφέρει ο Γιονεμίτσου, η αύξηση του τουριστικού ρεύματος δεν σχετίζεται μόνο με την προσθήκη επιπλέον τραπεζοκαθισμάτων. Για να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά τους πελάτες του, να διαχειρίζεται παραγγελίες, να χειρίζεται κρατήσεις και να εξηγεί στους τουρίστες τα βασικά (όπως πώς να διακρίνουν το σασίμι από τα μαγειρευτά και πού να αποθηκεύουν τα προσωπικά τους αντικείμενα), είναι απαραίτητο να προσλάβει επιπλέον προσωπικό, ιδίως αγγλόφωνους. Διαφορετικά, «επικρατεί χάος», επισημαίνει.

Ιαπωνία: Πώς η πιο ευγενική χώρα του κόσμου έχασε την υπομονή της με τους τουρίστες

«Κάποιοι μας λένε, “εμείς δεν το κάνουμε αυτό στη χώρα μας”. Oμως, πρέπει να αναλογιστούν πόσο ανεπαρκής είναι η γνώση αγγλικών των Ιαπώνων. Δεν βρισκόμαστε ακόμη στο επίπεδο εκείνο όπου θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε εαυτούς τουριστική δύναμη. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε αγγλικά, όμως, από την άλλη, δεν μπορούμε να μην εξυπηρετούμε κιόλας. Είναι πραγματικά ένα μεγάλο άγχος» παραδέχεται.

Σύμφωνα με την Ελίζα Τσαν, αναπληρώτρια διευθύντρια του ερευνητικού κέντρου φιλοξενίας του Κινεζικού Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, η διαφορική τιμολόγηση μπορεί να αποτελέσει έναν αποτελεσματικό μηχανισμό για την αντιμετώπιση του υπερτουρισμού.

«Ο ιδιοκτήτης μπορεί να θέλει να διασφαλίσει ότι η ξαφνική αύξηση της τουριστικής ζήτησης δεν θα διώξει όλους τους πιστούς και συχνούς ντόπιους πελάτες του. Το να χρεώνει τους τουρίστες περισσότερο μπορεί να θεωρηθεί μια λύση για αυτό», εξηγεί.

Η Ιαπωνία δείχνει τον δρόμο στον υπερτουρισμό και τις τιμές: «Δεν χρεώνουμε τους ξένους περισσότερο, αλλά τους… ντόπιους λιγότερο»
Φωτογραφία shutterstock.com

Αν και η διαφορική τιμολόγηση είναι ένα σχετικά νέο φαινόμενο στην Ιαπωνία, είναι αρκετά διαδεδομένη σε άλλες χώρες. Συνήθως, οι φθηνότερες τιμές για τους ντόπιους αναγράφονται στην τοπική γλώσσα και στο τοπικό νόμισμα, γεγονός που συχνά αφήνει τους τουρίστες ανίδεους για το γεγονός ότι πληρώνουν περισσότερα.

Στην Ιαπωνία, κάθε επιχείρηση έχει την ελευθερία να αποφασίσει αν θα εφαρμόσει διαφορική τιμολόγηση, σε αντίθεση με άλλες χώρες όπου αυτό γίνεται με κρατική παρέμβαση. Η Ιαπωνία άνοιξε πλήρως τα σύνορά της για τον διεθνή τουρισμό το φθινόπωρο του 2022, μετά την άρση των ταξιδιωτικών περιορισμών λόγω της πανδημίας. Φέτος, με το γιεν να έχει υποχωρήσει στο χαμηλότερο επίπεδο σε σχέση με το δολάριο εδώ και δεκαετίες, οι τουρίστες έχουν επιστρέψει σε σημαντικούς αριθμούς.

Οι αφίξεις επισκεπτών στην Ιαπωνία έφτασαν το ρεκόρ των 17,78 εκατ. το πρώτο εξάμηνο του 2024, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία – και βάσει προβλέψεων, αναμένεται να κάνουν ρεκόρ πενταετίας με 31,88 εκατ. τουρίστες.

Ως απάντηση, στο πλαίσιο αντιμετώπισης του μαζικού τουρισμού και ελέγχου των επιπτώσεών του, σε πολλές περιοχές οι πολίτες έχουν αρχίσει να επιβάλλουν –μεταξύ άλλων– τουριστικούς φόρους, πλαφόν στον αριθμό επισκεπτών, ακόμη και απαγόρευση πώλησης αλκοολούχων ποτών.


Πηγή